Η Κοιλάδα του Φωτός: Όνειρο ή Προορισμός;

Η εικόνα ανοίγεται σαν σελίδα από βιβλίο φαντασίας: ένας ποταμός που κυλά ήρεμος ανάμεσα σε καταπράσινα δάση, πριν χυθεί σε καταρράκτες που λαμπυρίζουν κάτω από το φως του ήλιου. Στα πλάγια, σπίτια με καμπύλες και στολίδια, σαν να χτίστηκαν για να εναρμονιστούν με τη φύση. Και πίσω, βουνά λευκά και αιχμηρά, που μοιάζουν με κρυστάλλινα κάστρα φυλαγμένα από τον ουρανό.

Όσο κοιτάς, η εικόνα μοιάζει να ψιθυρίζει:

• Εδώ υπάρχει ισορροπία,
• Εδώ η φύση και ο άνθρωπος συνυπάρχουν,
• Εδώ το φως δεν είναι απλώς φυσικό, αλλά πνευματικό.

Αυτό που βλέπουμε είναι ένα τοπίο ομορφιάς. Αυτό που μπορεί να κρύβει είναι η επιθυμία μας για έναν καλύτερο κόσμο: έναν τόπο όπου οι άνθρωποι δεν χτίζουν ενάντια στη φύση, αλλά μαζί της. Έναν τόπο όπου η ηρεμία δεν είναι πολυτέλεια, αλλά τρόπος ζωής.

Τα συναισθήματα που ξυπνά;
Γαλήνη. Νοσταλγία για κάτι που ίσως ποτέ δεν είδαμε, μα νιώθουμε βαθιά πως υπάρχει. Ελπίδα πως ακόμη κι αν αυτό το τοπίο είναι φανταστικό, μπορούμε να δημιουργήσουμε τη δική μας “κοιλάδα φωτός” στην καθημερινότητα: σε ένα χαμόγελο, σε μια στιγμή σιωπής, σε έναν περίπατο στη φύση.

Γιατί κάθε εικόνα σαν κι αυτή μάς υπενθυμίζει: η ομορφιά υπάρχει για να μας δείχνει τον δρόμο.